Snow in Singapore

Merry Christmas, Tuesdays with Audrey na naman kahapon. Convenient talaga tumira sa Ang Mo Kio. Malapit sa galaan. So I brought Audrey sa AMK Hub where there would be SNOW! Soap bubbles lang actually, pero nakakatuwa din.

Sushi

Success naman ang pag-gawa ko ng Sushi, tama ang lagkit ng Australian Rice, kumain din si Audrey...but as I expected it, she preferred to play rather than make sushi with me.

So today is Tueday, I have no plans. Just go home early and do as my Audrey wishes.

Sushi Tuesday

I have been guilty of not playing much with my daughter. Specially when I worked part time sandwich artist, she barely see me. So I often rushed home every Tuesday and Thursday to either bring her to the mall or to the park. Now that I have night classes, she misses me much more. I often arrive and she's sitting on the bed with tears about to roll. When I hug and kiss her, the tears roll down. How heartbreaking. My daughter is a master "paawa-effect artist". But she's really very emotional. So to set us both free, I designated every Tuesday as Tuesdays with Audrey. I promise to throw everything away after work, head home and play with her. Pero naman, 12 midnight na, hindi parin nagsasawa ang baby ko. Kay hirap. Pero masaya ako. At least when I can't give in to her request to play, I can always promise her to wait for Tuesday.

Last week we went to the playground. She loves sand. Who cares if there are swings and slides in the playground? I only want to play with the sand.

Today is Sushi Tuesday. I've always wanted to make sushi as I love Japanese food. I've prepared my recipes, will rush to the grocery later, then Audrey and I will make sushi. I hope she will concentrate. Mamya baka sabihin niya, mag color nalang tayo mama.

Audrey loves my cooking. Ask her why she loves me and she'll always answer: She cooks good food (favorite nila ang adobo ko) and she also says Mommy plays with me.

I don't have to be super mom. To my kid, I'm already the best.

Be ye doers

The weeend was nice. Precious time spent with my daughter shopping for a toy and playing with it. Going to the market with my mom. Learning her "best pancit in the whole world" recipe. Watching Manny Pacquiao beat the hell out of Cotto. Expanding my farm in farmville. Connecting with old friends. To top it all, hearing God's message.

The message included a story about the Cow and the Pig (which I both have in my farm wink wink ^^;). People tend to like the cow over the pig. So the Pig approached the cow. Why? you may give them milk and cheese but I give them ALL - bacon, ham, my brain and ears (for sisig), my Pata, every meat and fat in my body, even my bones....so why? The Cow said, maybe because I give things while I am still alive and I can continue to do so till I die.

Aaaaw, we all should do as much as we can while we're still alive. I read today James 1:22~24, But be ye doers of the word, and not hearers only, deceiving your own selves. For if any be a hearer of the word, and not a doer, he is like unto a man beholding his natural face in a glass: For he beholdeth himself, and goeth his way, and strightway forgetteth what manner of man he was. Sige Lord, lead me.

Ang ganda ng station ID ng ABS_CBN. Lalo pag si Audrey ang kumakanta.

Salamat sa liwanag mo, muling nagkakakulay ang pasko.

Isang Linggong Bastusan

Lunes - d ako pumasok, may UTI ako. Kahit kaya kong tiisin ang sakit, nag leave nalang ako. Kasi kung siya nga 2x a week kung mag leave. Me problema sa landlord, o kaya may sipon. Bakit nga naman hindi ako magleave?

Martes - hindi ko siya ma-follow-up early morning kung kumusta na mga assignment niya. paano late na ako dumarating, mas late pa siya. kung maaga naman, kakain pa ng breakfast niya sa mesa niya. So alangang bastusin ko habang kumakain eh mang hihingi ako ng update.

So umpisa nalang ako magtrabaho, sa dami ng trabaho ko, hindi ko na makuhang kausapin ulit siya. Hoping na gagawin naman niya ang mga trabaho niya. Pero wala akong nakikitang result. Sa kagustuhang matapos na, tinutulungan ko nalang, inaako ko na ang trabaho.

Miyerkules - bandang alas diyes ng umaga, nakita ko na siyang nakikipag chikahan. Samantalang ako'y nahihirapan sa pagtapos ng aking mga responsibilidad. 11:30 lumabas na para mag lunch. (12~12:45 and lunch break namin), 1:30 na wala pa siya. Hapon naman, nawala siyang muli sa desk niya, nung mag photocpy ako, ayun nakita kong muli na siya'y nakikipag chikahan. Pag balik sa desk para magtrabaho, ipinasa niya sa akin ang isang part for evaluation. Aba naman, tulungan mo naman ako no, sambit ko na.

Huwebes- nagising akong masama ang loob. Kaya't nagpasiyang hindi pumasok. Hindi ko narin binuksan ang work mail ko sa bahay. Ako'y hindi masaya talaga.

Biyernes - hindi raw niya maibalik yung reject parts kasi quantity issue daw. E anong problema sabi ko, ewan ko sagot niya. Anong quantity problem? tanong ko, ewan ko nga ang sagot. Sa inis ko, nasabi kong puro ka chika pero quantity issue lang di mo masolusyonan, pinapa-trabaho mo pa sa akin (pabulyaw na, hindi talaga ako masaya). WHATEVER ang nakuha kong sagot. Sabay dampot niya ng sigarilyo niya at layas.

BINABASTOS MO NA AKO ang pahabol kong sigaw.

Ipinagdarasal ko talaga na mawala na siya sa landas ko. Ayaw na ayaw kong nagagalit kasi ako ang natatalo. Napapasigaw ako na hindi dapat. Pero sa isang linggong bastusan, hindi ko nalang napigilan.

Dumiretso ako sa HR. Nagtanong kung puwede ko bang bawiin yung contrata kong isang taon. Bayaran ko nalang yung course ko. Tutal ay nag uumpisa palang. Mag re-resign nalang ako. Hindi dahil binastos ako, pero dahil kinakalinga ng companya namin ang mga bastos. Alam ng boss ko na hindi na ako masaya sa assistant ko, pinagbigyan ko na ng maraming beses kahit pa laging absent kesyo masakit daw ang likod, may aasikasuhin, minumulto (buti nga sa kanya).... pero walang aksiyon si boss. Nag-usap narin kami ni boss. Pag isipan ko daw, sabi ko anong pag iisipan ko? Di mo naman ako tinutulungan.

OK lang naman sigurong umiyak ako sa boss ko. Babae naman ako. Saka totoong sobra na ang trabaho lalo't dagdag pa ang trabaho na dapat ginagawa ng bastos na ito.

Handa na ba akong mawalan ng trabaho? Pasalamat ako at suportado naman ako ng asawa ko.
Pabigla akong nagdesisyon. Hindi nag-isip. Pero kailangan may gawin. Tutulungan naman ako ni Bro. Tiyak yun.

Sukdulan na

Nahihiligan kong bumili ng "dress". Gusto ko man sanang mag dress o skirt araw araw sa office katulad ng marami dito sa Singapore, kaso hindi nga ako sanay. Kasi naman sa Pinas, naku sisipolan ka pag naka skirt, at pag nakadress, tatanungin ka kung magsisimba ka ba. Oo ganyan ang mga naexperience ko sa HICAP nung bago pa ako't nagsusuot pa ng dress at skirt.

Pero merong mga kakaibang interpretation ang mga tao kapag nagdedress ako:

wearing my Pepper Plus Pinkie (PPP) - tanong ng hipag ko, buntis ka? tanong ni Krister, ate may kasunod na si Audrey? when all the while I thought I was sexy (ouch) kasi maiksi yung dress na halos blouse nalang siya kaya naka-mini ako. haaay. but i still love my PPP.

wearing my Coat's Top - I love your top sabi ng Sis Grace ko...eh maarte sa damit yun so I really felt good after her comment. Tanong ng manager dito, in action na shinape niya yung tummy niya through his hands, preggy? Hay naku, super sexy nga feeling ko nung araw na iyon kasi naka skinny jeans and heels ako. Hmmmph!

wearing my Orange Cleopatra Shift Dress - wearing all black today? ha??? eh naka black tights kasi ako and black sweater, aba hindi napansin yung dress ko. Going home, I boarded a bus, aba inooffer sa akin yung reserved seat for the pregnant and elderly...oh no.

Wearing my fave jeans and normal shirt - kaka ML mo lang ba? tanong ng kaklase kong Pinay sa CQE class. Haaaaay

Sukdulan na ito. Sobrang laki ng tummy ko...everybody thinks I'm pregnant.
Hayaan niyo, gagawa na nga ako ng kasunod ni Audrey. At pag nailuwal ko na, diretso ako sa weight management clinic para maging sexy na ako. Magastos yun ah, eh kung magpakagutom nalang kaya ako, malaki pa ang matitipid namin. NO WAY! hahaha I love to eat no!

Busy Day

Super busy day......30 minutes mag upload ang sangkatutak kong e-mail. Basa at sagot ng mga e-mail for an hour. Tapos may conference call with customer, antay ng 20 minutes, buti hindi siya tumawag, walang additional work item, dahil hindi ko pa nakoclose mga pinapa implement niyang Process Average Testing, Statistical Yield Analysis at Statistical Bin Limits. Hay naku, X-bar-R chart lang ang alam ko no. Ano yang mga ek ek na yan. Tapos balik sa warehouse, naku yung sample run ko, may problema Delamination. Talagang mahirap tong hinaharap kong issue. Kasi sabi nung supplier ko nung last naming nag usap, kung sa corrected lot eh may delamination ka parin, hanap ka na ng ibang supplier, hindi na kita susupply-an. Ayan tumawag kami with the Purchasing Manager, inulit yung sinabi niya. Sorry I can't support you anymore. Tawag ako ni Director, meeting daw sa traceability. Need it by today. Commit Commit sige commit. Octopus ba ako? Alam ko dalawa lang ang kamay ko. May sugat pa yung isa kaya medyo handicapped.

God, I commit to you this day. Holy Spirit, I need your gift of wisdom, knowledge, understanding....lead me Lord.

Day 2 of Dong in Insadong

IT for our second day in Seoul.

Sobrang lapit ng park na ito sa hotel namin. D ko na matandaan yung pangalan. Naalala ko ang Baguio Igorot Park dito. Parehas kasi. Maraming tambay na matatanda at....mapanghi. Mapanghi ang mga streets sa Seoul, kasi maraming senglot sa gabi. Hindi na nila alam ang mundo nila so jingle nalang kahit saan.

Lakad lang kami. There is a theatre here called JUMP. Next time maybe we can go see the shows. Kaninong palm yun? Aba ewan.

Chonggyecheon stream. This place is very interesting. Kasi tinabunan na itong stream na ito para gawing road, pero lately lang hinukay ulit, to ease traffic. Pano? kasi ginawa siyang pedestrian. So baybayin mo itong 6 Km stream na ito, nadaanan mo na ang buong downtown Seoul. Ang linis ng tubig, walang amoy. May mga isda pa. A refreshing place for urban pips.

Marunong na magpicture si Dong! Tinuruan ko yan...hehehe

Ay feeling ang lola!

Sa daan parin yan. The crooked post is interesting. Hindi kailangan maging balakid sa road ang poste. We prefer walking when we go some place kasi mas marami kang nakikita. Pati yung culture ng lugar malalaman mo rin. We had Ice cream from 7-11 on the way. Sunday, talagang deserted ang streets. Sarado lahat. Siguro nasa church lahat. 60% daw ng Koreans are Christians. Yes I remember nung bata ako na meron kaming mga missionary na Koreans.

Sa Namsangol Traditional Folk Village na ito. Mas energetic dito compared to the palace we first visited. Mas interactive, may mga activities. Meron pa ngang wedding nung day na iyon so marami kaming nakitang mga naka traditional costume.

Natatawa si Dong sa dalawang red dot sa cheek nung bride. Habang naghahanap kami ng souvenir later, yung mga dolls may red dot talaga sa cheeks. Tradition nila eh, makulit tong si Dong.
hmmmm. Kimchi. Last Sunday lang gumawa ako ng radish preserve. Natikman namin sa Korea. Masarap pero ang baho! amoy utot. I will make it again pero dapat konti konti lang kasi habang tumatagal nakababad sa suka, bumabaho. Tuwing bukas ng ref namin this week, parang may umuutot...halos amoy na patay na daga na.

Dito sa Namsangol may mas murang picture for the traditional clothes. 1,000 won lang ang rent sa damit, unlimited pictures sa sarili mong camera. Pero mas OK parin yung sa studio. Sabi ko lang yon sa sarili ko para hindi ako manghinayang sa 25,000 won na binayad ko for 1 picture.

Meron nga dito libre eh, yung mga life sized pictures na may face cut out na ilalagay mo nalang yung mukha mo. Merong mga cultural shows sa village na ito pero by schedule.

Lunch time na... next destination namin is Myong Dong shopping street. Sa bukana ng shopping street, marami nang kainan. Nag inarte kaming mag asawa na dapat seafood ang kainin, dapat barbeque. Umabot na kami sa kabilang dulo, alas 2 na ng hapon, tuyo na mga bibig at lalamunan namin, mahihimatay nako sa gutom...wala kaming nakitang seafood. We settled for a japanese resto, fried fish and chicken lang ang menu.... hihimatayin na talaga ako sa dismaya. Sige na nga kain nalang. Enjoy dinner nalang later.

We went around City Hall (na under renovation) lakad and picture sa mga unique na buildings.

Then we headed for N Seoul Tower.

Aakyat sa tower via two rides ng cable car. Yung unang sakay libre, yung susunod may bayad. Dapat maingat pag bumili ng ticket, kasi may one way at round trip. Kung one way lang bibilhin mo, lalakad ka sa Zig Zag road pababa ng mountain. Maganda siguro ito kung may time at type mo ang nature. Parang awa mo na Dong, hindi ko na kayang maglakad pa. i round trip mo na yan.

Upon reaching, magtatakipsilim na. So madali kaming nag view and picture ng Seoul. Simple lang ang Seoul. Feeling ko talaga nasa Baguio lang ako. Excep siyempre yung mga high rise buildings nila. Andito rin yung Teddy Bear Museum, na akala ko is a collection of bears. Yun pala yung history ng Korea is depicted using teddy bears as the characters.

Dito rin makikita ang LOVE padlocks. sandamakmak na mga lock ang pinagkabit kabit sa fence around the tower. Na-feature daw ito sa Balitang K sabi ni Dong. First time ko makakita ng ganito. Now I learn na this is practised all over the world. These padlocks are supposed to symbolize the lover's commitment to each other. How meaningful for Dong and I as we are celebrating our anniversary here.

We waited for the night to have a chance to see the lights of Seoul. Namatay na naman yung camera namin. Kaya pala pilit ng pilit yung saleman na bumili kami ng extra battery dati. Buti kaya pa ng cell phone ko.
Seoul at night as seen from Mt. Namsangol where the N Seoul Tower stands 777 feet high from it's base. Courtesy of my Sony Ericsson camera phone. I love my phone! I took 432 pictures in Korea using my phone alone.

From the tower, we headed home. This time nag train na kami kasi hindi ko na kaya. We rested for a while then headed out again for dinner. Anong dinner natin? Alas diyes na ng gabi. Yung malapit nalang sa hotel. Siyempre dapat seafood barbeque. Sige maghanap kayong mag asawa. Sarado na halos. So we had to settle for street food. Dun sa mga nag-iinuman. Pulutan lang nila, dinner na namin. Ang sarap ng sea shells na ito. Pinakulo lang. 11 pm na kami nakakain. Isang oras kaming umikot ikot.

Dong and I had a wonderful time in Korea. Second oversea trip namin ito together. I noticed many changes sa asawa ko after this trip. We are more in love siyempre, tapos excited na siya for another trip. Samantalang dati ako lang nagpupumilit jan mag explore ng other places. Lagi lang kaming nasa Festival Mall sa Alabang dati. Saturday and Sunday, every week...haaay. So sa Japan daw ba kami or sa Thailand next year? Ang yabang, may pera ka ba Dong? Wala pero ikaw marami...hahaha. Kainis. Medyo ok ok narin ang planning ng asawa ko. Dati kasi kung may pupuntahan kami, since ako ang nag initiate, dapat alam ko kung paano pumunta doon. Wala siyang pakealam. Sa loob loob ko lang, siya ang lalaki dapat siya ang guide. Hay naku laging sablay, pag nagtanong ako ng direction, ang kulit kulit daming tanong, walang sagot, naiinis ako pag ganun. On both oversea trips namin, clear ang instruction ko. Siya bahala sa IT, susunod lang ako. OK naman ang practice niya sa Taiwan and Seoul. Hindi rin mahilig magpapicture yan. Pero ngayon, kahit okray, nagpipicture kaming dalawa, wala pa kaming tripod...sabi nga ng office mate ko, your husband looks very happy in your pictures. Naman...weekend in Seoul hindi pa ba siya sasaya.

Magastos turuan si Dong! Pero worth it.

Dong in Insadong

Hindi pa naman October 8. So bakit nagcecelberate na kami ng aming 5th year wedding anniversary? Para makatipid! Kuripot nga eh.

Dahil nga may audit, nag extend nalang ako at sumunod nalang si Dong sa Insadong! Dong ang palayaw ni Luigi. Pangalan daw ng isang Chinese Olympic player nung pagkapanganak niya kaya yun ang palayaw niya. Actually dapat Apollo ang pangalan ni Luigi, kasi nagland ang Apollo 11 sa moon nung siya'y ipanganak. Insadong according to my suppliers is the cultural center in Seoul. Good location daw. I found this hotel through Zuji.com. Hindi siya classy hotel, just good for sleeping. D pa nga gumagana yung remote ng TV eh hahaha. Kung tutuusin mahal parin yung charge nila, kasi wala namang breakfast. But I shouldn't be comparing kasi I get good hotel rates due to supplier discount rates. Pag commercial rate, sulit narin nga ang Hotel Crown. And I've noted that all 3 hotels I've stayed in Korea are really clean. D tulad ng mga ibang hotel na may pangalan at may mga stars pa, me amoy ang mga carpet...ah carpet, actually walang carpet sa mga napagtuloyan kong hotel sa Korea. Yun siguro ang difference.

Anyway, go na to celebrate our 5th year wedding anniversary!

Just across the road from Hotel Crown, parang art street siya. Tourist spot "Insadong" road. Maraming mga tindahan ng souvenir. Maraming tinda. Sa Samzie market, freedom wall ang lahat ng wall.

Ayan, naki freedom wall narin ako. Labo ng kuha.

2 days lang kami. E2 yung naging IT namin.

Changdeokgung Palace - pinaka maganda na raw itong palace sa Seoul. Hmmm...it is very dry. maalikabok. Wala man lang flowers eh ang ganda naman ng weather. Pero and laki laki ng palace. Papasok ka lang together with tour groups. Japanese, Korean and English. 11:30 pa yung English group, so sumabay narin kami sa mga Hapon. Hindi ka basta basta puwedeng mag gala sa loob, maraming security guard. Lagi kaming huli kasi mega picture blues pa kaming mag asawa.

Lunch Time - balik Insadong kami. Nag order kami ng traditional Korean meal. May Konting drama over lunch.

Problema ko - naiinis ako pag makulit siya. inexplain ko na nga kung anong mga kasama sa meal package. Marami paring tanong. Nag pakita ko ng attitude.

Problema niya - pag nagpapakita na ako ng attitude, naiinis na siya at hindi nagsosorry.

Problema ko - until hindi siya mag sorry, hindi ko siya napapatawad, nakaukit sa puso ko yung incident na yun

Problema niya - never siyang nagsosorry ng kusa

yan ang problema naming dalawa (ang dami nang nakaukit sa puso ko ha)

Around Insadong

Ang saya, kausap ko yung Koreanong photographer ng baluktot kong Chinese, kausap naman ni Dong sa baluktot niyang Japanese. Nagkaintindihan kami. Ready ang picture in three minutes for 30 Sing Dollars.

puro lakad...kakapagod. D na kami nag train kasi naman tig iisang station lang. Sayang pamasahe at oras na pagbili ng ticket, wait for the train, sabay hanapin kung saang exit...nalilito kami sa orientation. So ang sakit ng mga binti ko. Pero masaya.

Gyeongbokgung Palace - 6 pm daw ang closing nito so nagmadali kami, aba 5 pm palang andun na kami pero sarado na. sa tabi tabi nalang nag picture. buti katabi lang yun National Palace Museum of Korea which was free entry for this year only due to centennial celebration of the museum. It was so dark inside.

We took the train for our next destination. Aba sa subway pala, mas makikita yung mga nasa loob ng museum. Pictures nalang, pero at least mas maliwanag. Mas madaling mag picture haaay.

Dongdaemun - shopping district. mamimili sana kami. strangely, all shops are closed at 7 pm. Eh nung isang gabi, dinala ako ng supplier ko dito, 10 pm na may nabili pa yung kasama ko. sabi ko bukas nako mamimili para kasama ko si Dong. Bakit kaya ganun? So we went to Doota, buti open yung mall, hanggang 5 am daw. Nabili ko narin yung Hanbok na para sa mga pamangkin ko. Puros socks ang mga nabili namin. Ang gaganda ng mga tinda, kaso pang winter naman. Naku po isa lang ang season sa Singapore...hot and humid summer all year.

Local Market - hindi papalagpasin ni Dong ang mga local food. Kaya we had to try. Hmmm...tenga ng baboy, paa ng baboy, anong lasa? wala! pinakuluan lang. Oh well, worth the try.

Day 2 - to be continued....

First Time ko sa Korea, sana may susunod pa!

Buti nalang may supplier ako sa Korea. Galing lang ako doon for audit. Sa unang supplier, masaya. Super welcome ako, kasi naka-hold ang mga order namin sa kanila due to some quality issues. So very accommodating sila. Nakakapressure lang kasi on our second dinner, nagsabi na silang kailangan ipasa ko sila sa audit kasi tatanggalin daw sila pag hindi sila pumasa. Yung isang manager, nilabas yung phone niya at pinakita yung pic ng anak niya. "You see my son? If I don't get good score in this audit, I won't be able to feed him!" Aba kinonsensya pa ako...anyway, dahil persistent sila to show proof of compliance, mataas naman ang score nila. I hope gumanda na ang performance nila, kasi hirap narin ako to hold weekly conference call with them.


Natuwa ako sa mga apple trees sa daan, major crop ng Chungju ang apples at harvest season ngayon. E araw araw gusto ko talagang magpapicture sa apple trees. Kaso lagi kaming ginagabi sa audit. So nung last day na, pagkasundo sakin sa hotel, kapal muks kong nirequest na tumabi sa kalye pag may apples...hahaha are you serious?? tanong ng supplier. Hindi daw niya alam kung saan may apple...sabi ko, dumaan ka sa likod ng company, doon maraming apples...huh, akala mo i'm not serious ha? Bawal pumitas, i-fine ka ng Korea Government, ang pinagkakakitaan nila from sale of these apples go to the poor...whoooa...sana maisip din ito ng mga pulitiko sa Pinas, ang tulungan ang mga mahihirap...

Worried ako sa food, kasi hindi ako sanay kumain ng maanghang. So okay, first dinner upon arrival, let's see the food.... ayan unagi at beef soup at sandamak-mak na side dish. Maanghang ba? Hindi, kaya pa ng panlasa ko...pero walang lasa yung food. Exceept yung beef soup na sumobra ata sa tamis. Masarap siya tingnan. Walang kanin kaya di ako nabusog.






Second dinner naman...bad experience. This is a specialty. Very Expensive. Try it. It's rotten fish. Hmm...looks like sashimi to me, pano naging rotten fish? Okay, like ko naman ang burong isda sa Pampanga, so baka masarap naman itong rotten fish. Sige ichopstick mo dear... first chew, wala naman, second checw, lasang isda, third chew...oh men! where is the toilet? parang amoy at lasang ammonia, medjo makunat pa naman, tagal nguyain. napa-wek ako, nasusuka, naluluha. It's very good sabi pa nila, eat some more...naluha na talaga ako. Pinagtawanan nalang nila ako. Tirahin nalang natin yung boiled pork at kimchi...ok ang lasa. While writing this, medyo nasusuka at naluluha ako. Walang rice kaya hindi ulit ako nabusog. Nakakapagod nga nguyain yung mga side dish nilang puro gulay. But the food is definitely healthy. Very low in fat and full of fiber. Kaya walang matabang Koreano. Ok to, hindi ko proproblemahin ang pagtaba ko after this audit. Interesting to know na ang kimchi is very good to fight flu. Kaya sila tinatamaan ng H1N1.



More food:







Inihaw na baboy...sarap. Masarap din yung inihaw na onions, garlic at kimchi. Napagod parin ako sa kakanguya ng side dishes.




Cold Noodles...masarap, refeshing yung soup na kimchi based din. Pero sineserve ito after mong magpakabusog sa inihaw na baboy. So hindi ko kayang ubusin yung noodles. Para din silang Chinese, after eating ulam, saka hihirit ng kanin or noodles. Pangpuno daw ang rice, bread or noodles sa tiyan na hindi pa puno.






Ginseng Chicken...may malagkit na kanin sa loob ng manok at may ginseng. Walang lasa kaya may isang mangkok ka ng asin. Isang manok per person. Maliit lang naman. Kayang kaya (ako pa!) pero hindi ko rin inubos dahil pinangunahan akong busog na daw siguro ako. Pademure, kaya sige na nga...eh hita at pakpak lang kaya yung nakain ko. May Kanin naman, kaya nabusog na ako. Last dinner na namin with my supplier...lipat naman sa isa pa. D sila as jolly as my first supplier. So medjo hindi ako nagpicture. Saka pagod narin.


Parating na raw dito sa area ko yung auditor ng physical inventory kaya post ko na ito. Mamaya na yung Pre-wedding anniversary gala namin ni Luigi.

Those who stay are the strongest!

About work itong susulat ko.

Naisip ko lang, limang taon din pala ako sa Hitachi...ang bilis lang nun.
2 years narin ako sa CTS, pero bawat araw at oras ata, talagang trabaho ka. Hindi naman yung puro trabaho pero yung isip mo talagang hindi nagpapahinga. Anyway, thankful parin ako na meron akong trabaho. Hindi naman lahat ng biyaya nasa form ng $$$.

Tulad nalang na nalagpasan ko na ang 4 na rounds na retrenchment. Oh di ba? Blessing talaga. Yun lang, yung trabaho ng tatlong taong nadale sa mga retrenchment, napunta sakin. Hindi na bale, thankful parin ako. The more work, the merrier..totoo, napagdaanan ko yung wala kaming business, wala kaming production (minimal lang) so walang issues..aba kabisado ko na lahat ng updates ng mga friendster ko. Ang sakit sa ulo ng walang ginagawa.

Maraming beses ko nang inasam at tinangkang lumipat ng work. Eh meron namang mga tumawag, pero hindi parin binibigay ni Lord sa akin. Tuloy parin naman ang trips ko...hehehe isa sa mga perks ng pagiging SQE. Kaya nga mararating ko na ang Korea sa buwang ito.

At hindi na muna ako maghahangad ng ibang work, kasi next month, mag-aaral na ako. Sagot ng company. Ito talaga yung gusto ko, yung matuto, maging mahusay sa trabaho. Para pag anjan na ang quality issue, alam ko na kung anong gagawin ko. Makaka contribute ako ng mas marami sa company ko...

Haay...epekto ba ito ng overwork? o underpaid?

D nga...Lord, salamat po sa work ko.

E2 balik warehouse na naman ako...malapit talaga sa puso ko ang mga inspector...pati sa Hitachi, nadestino din ako sa warehouse eh.

Seoul Korea

malapit na ang Korea weekend! yehey!

first time kong makakapunta ng Korea kaya exciting.
magkikita kaya kami ni Jang Gyeum doon?